Bas Jongenelen

Volgens HP/De Tijd is Ilja Leonard Pfeijffer de Grote Eén. Dat is wel wat veel eer. Laten we het houden bij de Grote Drie (levende schrijvers) van de Nederlandse literatuur. Maar wie zijn dat? Daar heb ik zeven criteria voor opgesteld (waar ‘hij’ staat, mag ook ‘zij’ gelezen worden).

1. Hij moet veel boeken schrijven. Negen jaar tussen twee romans is wat aan de lange kant.
2. Iedere nieuwe roman moet anders zijn dan de vorige romans. Alleen Gerard Reve mocht zichzelf herhalen.
3. Zijn boeken moeten goed verkopen. Met tienduizenden dienen ze de winkel uit te vliegen.
4. De boeken moeten positief besproken worden in de kranten en tijdschriften. Goede reacties op FB zijn natuurlijk ook onontbeerlijk.
5. Naast romans moet hij ook andere dingen schrijven: columns, gedichten, journalistiek werk, essays, toneel. Een goede schrijver is geen one trick pony.
6. Hij moet minstens één echt bijzonder boek geschreven hebben. Eentje met een soort eeuwigheidswaarde.
7. De auteur moet een publiek persoon zijn, een soort bekende Nederlander. Geregeld aanschuiven bij een talkshow is een must.

Volgens mij zijn Pfeijffer, Wieringa en Grunberg op dit moment de Grote Drie. Voor criterium 6 denk ik aan Hotel Europa, Joe Speedboot en Tirza.

Ik heb geprobeerd de drie plaatsen eerlijk te verdelen tussen mannen en vrouwen, Nederlanders en Belgen, schrijvers met en zonder migratieachtergrond, homo’s en hetero’s (of andere gender-issues) en allerlei andere vormen van inclusiviteit.

Na de storing aan het begin van dit jaar begint mijn site er weer een beetje bovenop te komen. Ik heb de pagina ‘Boeken‘ gereed gemaakt.

Door een enorme storing is mijn site een tijdje lam geweest. De ergste problemen zijn inmiddels achter de rug, maar alle gegevens van na 2016 zijn verdwenen. Welkom in 2016 dus.

Uitgeverij Geroosterde Hond laat wederom in 2016 een nieuw literair genre geboren worden. Eerder dit jaar werd Een kruisweg van alledaags leed gepubliceerd, de allerallereerste sonnettenkransenkrans ter wereld. Nu is het de beurt aan de UKR: de ultrakorte roman.

Augurken met boter, van Bas Jongenelen, is de eerste UKR uit de literatuurgeschiedenis. Een UKR is geen kort verhaal, want een kort verhaal is een kort verhaal. Een UKR moet alles hebben wat een roman ook heeft: hoofdstukken, een round character, tijd, ruimte, thema’s, motieven – noem maar op! Eventueel kan er een scheut Hero with a thousand faces van Joseph Campbell in (mythologische verwijzingen, een dier als helper, een tegenstander die overwonnen dient te worden).

Een UKR is een roman, maar dan een ultrakorte. Wat kort is, is subjectief. De een vindt alles van Arnon Grunberg te lang, de ander vindt A la recherche du temps perdu te kort. Aangezien meten weten is, hebben we besloten dat een UKR de duizend woorden niet mag passeren. Er is nog een ander element: het uittreksel / boekverslag moet langer zijn dan de UKR zelf. Wie maakt dat uittreksel voor scholieren.com?

Een genre is pas een genre als er meer boeken in dat genre zijn verschenen. De voorbereidingen voor de tweede UKR zijn al begonnen. Deze UKR zal gaan over de heksenvervolgingen in de Peel in 1595 en de rol van een nymfomane kasteelvrouwe daarin. Voorlopige titel: Een glimp van de weerwolf.

Guus Middag schreef een heel goede recensie van Een kruisweg van alledaags leed in Onze Taal.

Op het International Medieval Congress in Leeds heb ik op maandag 4 juli het praatje ‘To be Anointed a Fool: The Case of a 1561 Brabantine Play’ gegeven, met het meelfilmpje van mijn studenten.

Voor de sectie Nederlands van het Maerlant College in Brielle gaf ik op 1 juli een workshop over sonnettenkransen(krans) tijdens een Diner Kransant.

De sonnettenkransenkrans heeft NRC Handelsblad gehaald op 17 juni:

De poster van de sonnettenkransenkrans… tja, wat moet je er eigenlijk mee? Niet overal vind je een geschikte plek.

Donderdag 16 juni 2016 gaf ik aan 4 vwo van het Dr.Knippenbergcollege in Helmond een gastles over de sonnettenkransenkrans.